Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

KKE: Η «Χρυσή Αυγή» χιτλερικό τάγμα εφόδου – υποκρίνεται τον προστάτη του λαού ενώ είναι δολοφονικό όπλο του συστήματος κατά του λαού


Τα χθεσινά γεγονότα στην Κόρινθο και άλλα που προηγήθηκαν σε διάφορες πόλεις, όπου οι τραμπούκοι της «Χρυσής Αυγής» με στρατιωτική εξάρτυση επιδόθηκαν σε άγριες επιθέσεις και ξυλοδαρμούς μεταναστών, δίχως κανείς να συλληφθεί, επιβεβαιώνουν ότι η «Χρυσή Αυγή» αποτελεί τον πιο λυσσασμένο μηχανισμό του συστήματος, ο οποίος προετοιμάζεται συστηματικά, έχοντας τελικό στόχο το τσάκισμα του λαϊκού κινήματος. 
Με προμετωπίδα το κυνήγι των μεταναστών η ηγεσία της «Χρυσής Αυγής» κρύβει επιμελώς τους πραγματικούς στόχους της και εμφανίζεται ως φιλολαϊκή οργάνωση, που μάλιστα αναλαμβάνει αυτόκλητα τη δήθεν υπεράσπιση των φτωχών και αδυνάτων. Αξιοποιεί με αυτόν τον τρόπο τη δίκαια αγανάκτηση πολλών εργαζομένων και εξαθλιωμένων, θυμάτων της αστικής πολιτικής και του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος, για να τους εγκλωβίσει στην πιο αντιδραστική κατεύθυνση υπηρέτησης του καπιταλιστικού συστήματος. Η κυβερνητική πολιτική ενισχύει τέτοιες δραστηριότητες σαν της «Χρυσής Αυγής».
Το μεταναστευτικό είναι ένα σύνθετο πρόβλημα που οι αιτίες του βρίσκονται στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, στους άδικους πολέμους των ιμπεριαλιστών συμμάχων της «Χρυσής Αυγής», στην πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στους μετανάστες. Τα δουλεμπορικά κυκλώματα, καθώς και οι μαφίες διαφόρων εθνικοτήτων δρουν ανενόχλητα σε συνεργασία με τον ελληνικό υπόκοσμο, υπό τα όμματα της αστυνομίας και σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζονται με τη συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών που είναι θύματα. 
Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με τους αλαλαγμούς τραμπούκων, τους ξυλοδαρμούς και τις διώξεις πεινασμένων ανθρώπων, τους οποίους εξάλλου πολλοί εργοδότες και άλλοι χρειάζονται για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους. Η φτώχεια, η εκμετάλλευση και η ανεργία είναι οι συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στους Έλληνες και στους αλλοδαπούς εργάτες και στον κοινό εχθρό τους, την κεφαλαιοκρατία. Γι’ αυτό και ο αγώνας πρέπει να είναι κοινός ενάντια στην ΕΕ, στο ντόπιο κεφάλαιο και στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις γενικότερα. 
Η πολιτική της «Χρυσής Αυγής» στηρίζει τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες, γι’ αυτό και παρά τις φιλολαϊκές κορώνες της κόπτεται υπέρ της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Μόνο καλά λόγια θα βρει καθένας στα κείμενά της, γι’ αυτούς που φοροαπαλλάσσονται, απολαμβάνουν προνόμια, συγκροτούν απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, διαμορφώνουν συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους, αυξάνοντας διαρκώς τα κέρδη τους. Υπερασπίζεται όλες τις βασικές πολιτικές επιλογές της αστικής τάξης.
Η δράση της «Χρυσής Αυγής» διαπλέκεται με μηχανισμούς στα σώματα Ασφαλείας και στο στρατό, εκφράζεται και με προβοκάτσιες κουκουλοφόρων, όπως στην επίθεση κατά της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, όπου κουκουλοφόροι, αστυνομικοί και «γνωστοί άγνωστοι», στους οποίους βρίσκονταν και στοιχεία του υποκόσμου, έδρασαν δολοφονικά με ρόπαλα, βόμβες μολότωφ, πέτρες, ακόμα και με χημικά εναντίον των συγκεντρωμένων. 
Ο λαός πρέπει να τους απομονώσει. Να μην ξεγελαστεί από θεατρινισμούς τύπου διανομής τροφίμων και ψευτοαγαθοεργίες. Είναι το κόλπο για να συγκινηθούν τα πολιτικά πιο ανώριμα τμήματα του λαού και της νεολαίας. 
Όσο η καπιταλιστική οικονομική κρίση οξύνεται και η χρεοκοπία του λαού διαγράφεται ακατάσχετη, τόσο πιο μπροστά τους θα βρίσκουν οι εργαζόμενοι το οπλισμένο χέρι της «Χρυσής Αυγής». Τη δράση δολοφονικών οργανώσεων, μαζί και της κρατικής καταστολής, μπορεί και πρέπει να την αντιμετωπίσει και να τη βάλει στο περιθώριο μόνο ο οργανωμένος λαός που παλεύει για τη δική του εξουσία. 

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για να ξαμολάνε οι καπιταλιστές, ο καπιταλισμός, τα συγκεκριμένα βρωμόσκυλά τους, σημαίνει ότι έχουν μεγάλα ζόρια.

Ιστορικά, ο καπτιταλισμός έπαιρνε τη φανερή φασιστική μορφή του, όταν βρισκόταν στο αδιέξοδο που μόνο ο πόλεμος μπορούσε να τον βγάλει απ' αυτό.

Κι η εξαπόλυση ενός μισογενικευμένου ή και γενικευμένου πολέμου,χωρίς σοβαρές αντιστάσεις απ' τους λαούς, απαιτεί το λαϊκό ταξικό κίνημα τσακισμένο. Τους λαούς δηλαδή στο γύψο...

Κι αυτό το τσάκισμα του λαού, το αναθέτει ο καπιταλισμός, εδώ, στους νεοναζίδες χρυσαυγήτες προς το παρόν. Αλλά "ανεπίσημα"...
Στη συνέχεια θα το αναλάβει επισήμως το κράτος...

christina είπε...

Ποιός λαός; Το 4%100;Ο ένας στους δύο έγινε χρυσαυγήτης, εκλιπαρεί τρόφιμα και προστασία, αυτό πως παλεύεται;Αυτός ήταν ο περήφανος ελληνικός λαός που πάλευε σαν ήρωας.......συγνώμη ο ήρωας πάλευε σαν έλληνας, κι άλλες τέτοιες παπαριές που μας λέγανε στο δημοτικό.

Ανώνυμος είπε...

Πρώτα είδα αυτό το άρθρο στο blog "tasos manifesto" μα όσες προσπάθειες κι αν έκανα να σχολιάσω εκεί, βρήκα ...τοίχο. Τα σχόλια προς το blog του εδώ και μέρες δεν φεύγουν. Σα να είναι το blog του σε καραντίνα...

@christina:
Θεωρώ ότι η υπερβολή σου "ένας στους δύο έγινε χρυσαυγήτης" θέλει απλά να τονίσει τη "μηχανή" που έχει στηθεί για να εκφασίσουν το λαό.
Φυσικά και νοιώθω ντροπή βλέποντας τους μικροαστούληδες (στην τσέπη και το πνεύμα) να τρέχουν να γεμίσουν τα ντουλάπια τους με τσάμπα ψώνια απ' την ελεημοσύνη των φασιστών, των ναζίδων που αύριο θα κάνουν κι αυτούς "μπριζολάκια" για το τραπέζει των αστών.

Πώς φτάνει όμως ο λαϊκός άνθρωπος να σέρνεται σε βρώμικα πατώματα; Έτσι, αναίτια; Ξύπνησαν δηλαδή όλοι αυτοί που σέρνονται σαν σκουλήκια σήμερα και είπαν, "ώρα να γίνω σκουλήκι";
Ή μήπως διαπαιδαγωήθηκαν εδώ και λίγες δεκαετίες μέσα απ' το ρουσφέτι και το σούρσιμό τους σε "πράσινα" και "μπλε" υπουργικά και βουλευτικά γραφεία;

Ξέρεις, όταν γλίφεις χεσμένους κώλους για μια οποιαδήποτε "εξυπηρετησούλα", ένα οποιοδήποτε ρουσφετάκι..., εύκολα μετά πουλιέσαι και για μια σακούλα τρόφιμα, έστω και ληγμένα.
Κι ας μην βρίσκεσαι προ των πυλών τής εξαθλίωσης. Φτάνει να πάρεις... Φτάνει που σε διαπαιδαγώγησαν να είσαι ...επαίτης της ίδιας σου της ζωής.

Οι περισσότεροι που τρέχουν να πάρουν αυτήν την ελεημοσύνη της χρυσής αυγής, δεν είναι άνθρωποι που πεινάνε, ή που κάνουν αιματηρές οικονομίες για να απομακρύνουν για λίγο την πείνα που καραδοκεί έξω απ' την πόρτα τους.
Είναι αυτοί που ξεπούλησαν προ πολλού την αξιοπρέπειά τους για να εξασφαλίσουν στο παρελθόν μια καλούτσικη οικονομική ζωούλα, συγκριτικά.

Αυτήν την ζωούλα, της ψευτοκαλοπέρασης και του ψευτοβολέματος, πασχίζουν να διαιωνίσουν, κάνοντας αυτό που καλά έμαθαν με με πολύ καλούς δασκάλους τους το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Την ΑΡΙΣΤΕΡΑ και τη ΔΕΞΙΑ τού καπιταλισμού.
Τη ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ και τη ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ-ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ διαχείριση του καπιταλισμού δηλαδή.

Τεράστιο το θέμα όμως και φυσικά δεν μπορούμε να το εξαντλήσουμε εδώ.
Οπωσδήποτε όμως, οφείλουμε ν' ανοίξουμε πλατιά την κουβέντα στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς και γι' αυτό το θέμα.

christina είπε...

Ανώνυμε
Γι αυτό και άλλα θέματα χρόνια τώρα ανοίγω κουβέντα αλλά δεν έπεισα κανέναν που δεν ήταν από κούνια κομμουνιστής. Που κάνω λάθος; μήπως να περιμένω κι εγώ την άλλη ζωή που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει; Σε όλες τις αγωνιστικές δραστηριότητες οι ίδιοι είμαστε, πόσο ν αντέξω η γυναίκα;;;;;;;;;;;;

Ανώνυμος είπε...

ΓΥΝΑΙΚΑ! Μάνα, κόρη, αδελφή, φίλη, αγαπημένη...
Σε τούτη 'δώ τη χώρα, στη διπλανή, στην παραπέρα, πρώτο θύμα τού καπιταλισμού, μα και όλων των εκμεταλλευτικών κοινωνιών που προηγήθηκαν, ήταν η γυναίκα.
Μόνο στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό θ' απελευθερωθεί η γυναίκα, κι έχουμε τρανά τέτοια δείγματα στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε τον 20ο αιώνα. Πάρε για παράδειγμα το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο. Τη σοβιετική Ρωσία και μετέπειτα Σοβιετική Ένωση. Εκεί, η γυναίκα απόλαυσε όλα τα δικαιώματά της σαν άνθρωπος μα και σα γυναίκα. Το ψηλότερο βάθρο τής σοβιετικής κοινωνίας ήταν για τη γυναίκα και το παιδί.
Τι λες; Σε συμφέρει να "παραδοθείς" ή ν' αντέξεις μέχρι την τελευταία πνοή σου; Κι εκεί, πάνω στην αντοχή σου, σίγουρα θα κερδίσεις κι άλλες, κι άλλους. Κι ίσως έχεις ήδη κερδίσει κι άλλες, κι άλλους. Μπορεί να μην ξέρεις καν ποιες ή ποιους έχεις κερδίσει στο διάβα σου, έστω και με μία τυχαία κουβέντα, την οποία έφτασες στο δια ταύτα. Όταν ο σπόρος είναι καλός, νά 'σαι σίγουρη, πως σαν έρθει η ώρα θα δώσει καρπούς...
Καλούς αγώνες μ' αστείρευτο πείσμα και κουράγιο, γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά.

christina είπε...

Ανώνυμε
Ακριβώς έτσι. Μόνο που μερικές φορές με πιάνει το παράπονο (τι γυναίκα θα ήμουν άλλωστε), αυτό το απλό μα δύσκολο να γίνει....θέλω να το ζήσω, με όποιο κόστος.

Ανώνυμος είπε...

Christina,
Όσοι έχουμε εμπεδώσει τις αστείρευτες δυνατότητες του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, για την ικανοποίηση των κάθε φορά σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, αποζητούμε αυτό που κι εσύ δικαίως θες. Να ζήσουμε την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού στη χώρα μας. Κι επειδή πλέον υπάρχει η εμπειρία τού σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, αλλά κι επειδή το ΚΚΕ, η πρωτοπορία τής εργατικής τάξης εδώ, βρίσκεται στην πληρέστερη μέχρι σήμερα ωριμότητα και εμπειρία, η οικοδόμηση της Εργατικής μας πατρίδας, θα φροντίσουμε να γίνεται καθημερινά όλο και πιο γερή, ευθεία, σε απόλυτη συμφωνία με το Μαρξισμό-Λενινισμό και τον κεντρικό σχεδιασμό οικονομίας.
Κι όλοι μας, θα συνεχίζουμε να βάζουμε το λιθαράκι μας για να φτάσουμε εκεί.
Το αν θα είμαστε απ' αυτούς που θα προλάβουν την τελική ευθεία για την έφοδο στους ουρανούς, την ίδια την έφοδο στους ουρανούς, κι εντέλει την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, δεν το ξέρουμε.
Κι αυτή αν θες, είναι η αίγλη τού κομμουνιστή. Ότι δηλαδή "δουλεύει" για το "αϋριο". Για ένα υπέροχο αύριο, το οποίο δεν μπορεί να ξέρει αν το απολαύσει. Απολαμβάνει όμως τον αγώνα γι' αυτό το "αύριο" και όντως τον απολαμβάνει δίχως να υπολογίζει τίμημα.