Η «βιωσιμότητα του χρέους» για την οποία πανηγυρίζουν
Μέρκελ, Σαμαράς, Βενιζέλος, ΔΝΤ κ.ο.κ., σημαίνει έναν ελληνικό λαό που θα
πληρώνει στο διηνεκές τα παλιότερα και τα νεότερα δάνεια της πλουτοκρατίας
χωρίς ποτέ να ξεχρεώνει.
Που πάντα θα του λένε ότι «οφείλει» όλο μεγαλύτερα
χρέη στους πιστωτές, μιας και ο λογαριασμός αυτός δεν τελειώνει ποτέ. Αντίθετα,
σε κάθε προηγούμενο λογαριασμό χρεών, επέρχεται - όπως περιέγραφε ο Λένιν -
ένας «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνον που 20
φορές ως τώρα πληρώθηκε».
*
Είναι προφανές:
Η απάντηση σε αυτόν τον καταναγκασμό, η απάντηση στον
εξαναγκασμό εκατομμυρίων ανθρώπων να εξαθλιώνονται, να χρεοκοπούν, να
καταστρέφονται, να φτωχοποιούνται, να λεηλατούνται, και όλα αυτά είτε για να
διατηρείται «βιώσιμο το χρέος», είτε γιατί (όπως συμβαίνει στην περίπτωση της
Ελλάδας, παρά τα όσα λέει η Μέρκελ) το χρέος είναι «μη βιώσιμο», δεν είναι η
«σταδιακή αποπληρωμή». Ούτε η «επιμήκυνση». Ούτε ο «λογιστικός» προσδιορισμός
του «καλού» και του «κακού» χρέους. Ούτε τα «κουρέματα». Ούτε καμία από τις
τεχνικές καταλήστευσης του λαού που ακολουθούνται στο όνομα της «βιωσιμότητας
του χρέους» ή της «μη βιωσιμότητας του χρέους».
Η μία και μοναδική απάντηση είναι:
Μονομερής διαγραφή του χρέους!
Απάντηση που φυσικά δεν θα προέλθει από την εξουσία
των μονοπωλίων που τα δικά της τα δάνεια μετατρέπονται σε χρέη για το λαό. Δεν
θα προέλθει από την εξουσία εκείνων που υπογράφουν Μνημόνια, ή των άλλων που
θέλουν να γίνουν εκείνοι οι «διαπραγματευτές» στη θέση των προηγούμενων με την
ΕΕ, με την ΕΚΤ, με το ΔΝΤ.
Θα προέλθει μόνο από ένα λαό αποφασισμένο να επιβάλει
τη δική του λαϊκή εξουσία. Χωρίς μονοπώλια. Χωρίς ΕΕ. Χωρίς ΔΝΤ. Και χωρίς να
αναγνωρίζει καμία «υποχρέωση» του λαού απέναντι σε ντόπιους και ξένους
τοκογλύφους.
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου